Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού, ο οποίος κινούμενος με υπερβολική για τις συνθήκες ταχύτητα και ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης (0,30 gr/l κατά την πρώτη μέτρηση και 0,25 gr/l κατά τη δεύτερη), απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα να εκτραπεί δεξιά ως προς την πορεία του και πλαγιολισθαίνοντας περί τα 29 μέτρα να συγκρουσθεί σε τσιμεντένιο τοιχίο παρακείμενης ιδιοκτησίας (παράβ. άρθρων 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 2 και 3 και 42 ΚΟΚ).
Εξαιτίας της ανωτέρω συγκρούσεως ο συνοδηγός εκτινάχθηκε εκτός οχήματος, τραυματισθείς δε σοβαρά, εξέπνευσε μετά 40 ημέρες νοσηλείας.
Αμφισβήτηση ποιός ήταν ο οδηγός – Απόδειξη (1)
Απορριπτέος αβάσιμος ο ισχυρισμός της ασφαλιστικής εταιρίας περί του ότι ευρεθείς στη θέση του συνοδηγού και θανασίμως τραυματισθείς ήταν ο οδηγός κατά την ώρα του ατυχήματος, καθότι ό επιζών (οδηγός) δήλωσε στους αστυνομικούς αρχικά, αλλά και σε μάρτυρες (στο νοσοκομείο) ότι ,αυτός ήταν ο οδηγός, και δέχθηκε να υποβληθεί σε αλκοτέστ. Το αυτό επιβεβαιώνεται και από τις καταθέσεις του πληρώματος του ΕΚΑΒ, που κατέθεσαν ότι προσερχόμενοι στο σημείο του ατυχήματος βρήκαν τον σοβαρά τραυματισθέντα και μετέπειτα θανόντα καθισμένο στη θέση του συνοδηγού, χωρίς να φέρει τη ζώνη ασφαλείας σε κατάσταση μέθης, μη δυνάμενο να συνεργασθεί για τον απεγκλωβισμό του ,λόγω του σοβαρού τραυματισμού του.. Ο ανωτέρω οδηγός αναίρεσε την αρχική δήλωσή του στους αστυνομικούς και κατά την προανάκριση ισχυρίσθηκε ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν το έτερο επιβαίνων άτομο και ότι ο ίδιος, ενώ καθόταν στη θέση του συνοδηγού, βρέθηκε εκτός αυτοκινήτου, πεσμένος στο έδαφος.
Ένσταση Συντρέχοντος Πταίσματος Συνοδηγού
Επιβίβαση σε όχημα με μεθυσμένο οδηγό Αυτοδιακινδύνευση Απορριπτέα (2)
Απορριπτέα ως αβάσιμη κρίθηκε η σχετική ένσταση καθότι αποδείχθηκε ότι και ο συνεπιβαίνων (θανών) είχε καταναλώσει περισσότερη ποσότητα οινοπνεύματος και άρα δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει ότι και ο οδηγός τελούσε και αυτός σε κατάσταση
Ζώνη Ασφαλείας – Έλλειψη
Ο θανών συνεπιβάτης πρέπει να κηρυχθεί συνυπαίτιος του θανάσιμου τραυματισμού του, σε ποσοστό 30%, επειδή κατά τη στιγμή του ατυχήματος δεν φορούσε τη ζώνη ασφαλείας του αυτοκινήτου (παράβ. άρθρ. 12 παρ. 5 ΚΟΚ).
Ψυχική Οδύνη 220.000 ευρώ
Επιμεριζόμενα
Ανά 100.000 ευρώ σε καθένα γονέα
20.000 ευρώ στην γιαγιά
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή λόγω Μέθης – Δεκτή
Σύμφωνα με την τότε ισχύουσα Υ.Α. 43500/5691/2002 (ΦΕΚ 1055/12-8-2002, τ ΕΓ), οι οδηγοί κάτοχοι άδειας οδήγησης επί χρονικό διάστημα μικρότερο των δύο ετών θεωρούνται ότι βρίσκονται υπό την επίδραση οινοπνεύματος, όταν βρεθεί στον οργανισμό τους ποσοστό 0,10 mg/l. Σύμφωνα με τα ανωτέρω εφόσον ο οδηγός βρέθηκε να οδηγεί με 0,30 gr/l κατά την πρώτη μέτρηση και 0,25 gr/l κατά τη δεύτερη, θεωρείται ότι οδηγούσε υπό την επήρεια μέθης. Δεκτή συνεπώς η
παρεμπίπτουσα αγωγή της ασφαλιστικής εταιρίας, ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη, που υποχρεώνει τον παρεμπιπτόντως εναγόμενο ανωτέρω οδηγό να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία οποιοδήποτε ποσό υποχρεωθεί να πληρώσει η ίδια στους ενάγοντες της κύριας αγωγής για κεφάλαιο, τόκους και δικαστικά έξοδα.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1.Αμφισβήτηση ποιος ήταν ο οδηγός
Εκτροπή Οχήματος λόγω υπερβολικής ταχύτητας – Εκσφενδονισμός οδηγού εκτός οχήματος και εγκλωβισμός συνεπιβάτη. Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ για ανεπαρκείς και αντιφατικές αιτιολογίες. ΑΠ 810/2017, ΕΣυγκΔ 2017/316.
Ο εναγόμενος οδηγός υποστήριξε ότι δεν οδηγούσε ο ίδιος αλλά η θανούσα συνεπιβάτης του. Ο ισχυρισμός αυτός δεν κρίθηκε βάσιμοςαπό το Δικαστήριο, καθότι από τη διενεργηθείσα νεκροψία – νεκροτομή σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες του αυτοκινήτου προέκυψε ότι ο θάνατος της συνεπιβαίνουσας προήλθε από βαρειές και εκτεταμένες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, που προκλήθηκαν όταν αυτή εκτινάχθηκε από τη δύναμη της αδράνειας και τη σφοδρότητα της πρόσκρουσης του οχήματος στο έδαφος, διαδοχικά εμπρός και προς τα άνω αριστερά και υπέστη τις κακώσεις από την πρόσκρουση της κεφαλής της στον ουρανό του αυτοκινήτου. Αντιθέτως ο ανωτέρω οδηγός υπέστη βλάβες που αντιστοιχούν σε κακώσεις οδηγού από το τιμόνι. Το συμπέρασμα ότι δεν οδηγούσε, η θανούσα ενισχύεται και από τα εμφανή ίχνη αίματος στην ταπετσαρία του ουρανού του αυτοκινήτου πάνω από τη θέση του συνοδηγού. Εφ.Ιωαν. 329/2014, ΕΣυγκΔ 2016/390
2.Επιβίβαση σε όχημα με Μεθυσμένο οδηγό – Αυτοδιακινδύνευση
Απορρίπτεται ο σχετικός ανωτέρω λόγος αναίρεσης της Εφετειακής απόφασης που έκρινε συνυπαίτιο κατά 20% του τραυματισμού του τον τραυματισθέντα συνεπιβάτη καθότι, δέχθηκε να μεταφερθεί με αυτοκίνητο του οποίου ο οδηγός τελούσε σε κατάσταση μέθης, πράγμα που γνώριζε αυτός. Όμως ο ερευνόμενος λόγος αναιρέσεως κρίθηκε απορριπτέος ως απαράδεκτος, διότι από τις παραδοχές του Εφετείου, σαφώς προκύπτει, ότι με την φερόμενη ως αναιρετική πλημμέλεια πλήττεται η κρίση περί των πραγματικών γεγονότων , η οποία είναι αναιρετικώς ανέλεγκτη. ΑΠ 1306/2014, ΕΣυγκΔ 2015/ 85
Η θανούσα συνεπιβαίνουσα δέχθηκε να επιβιβασθεί στο όχημα παρότι είχε, εκ του ασφαλούς, λάβει γνώση, ότι ο οδηγός είχε καταναλώσει αρκετή ποσότητα οινοπνεύματος στο αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο συνδιασκέδαζαν στο “πάρτι γενεθλίων” του, και επομένως ήταν υπό την επίδραση οινοπνεύματος, με αποτέλεσμα τη μειωμένη ικανότητά του σε οδήγηση. Μον.Πρ.Αθ.2132/2014, ΕΣυγκΔ 2016/403
Κρίθηκαν συνυπαίτιοι σε ποσοστό 50% στην επέλευση, των τραυματισμών και στην έκταση της ζημίας τους οι συνεπιβαίνοντες που ενώ γνώριζαν ότι ο οδηγός του ζημιογόνου αυτοκινήτου, βρισκόταν σε κατάσταση μέθης και ως εκ τούτου σε αδυναμία να οδηγήσει με ασφάλεια, αφού τον είχαν δει να καταναλώνει αλκοόλ σε καφέ – μπαρ, εντούτοις επιβιβάστηκαν στο ανωτέρω αυτοκίνητο. Ειρην.Χαν.177/2017, ΕΣυγκΔ 2017/ 52
Διαβάστε περισσότερα στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου
