Απορρίφθηκε λόγω αοριστίας αγωγή ασφαλιστικής εταιρείας κατά ασφαλισμένου, για επανείσπραξη ποσού που κατέβαλλε σε τρίτους, λόγω εξαίρεσης μέθης (ΜΠΑ 2038/2024).
Πιο αναλυτικά, στην επίδικη σύμβαση ασφάλισης συμφωνήθηκε ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο θα διέπετο από τις διατάξεις του Ν. 489/1976 και του Ν. 1569/1985, από τους όρους του εγκεκριμένου με τη διαδικασία του άρθρου 30 ΝΔ 400/1970 υποχρεωτικού τιμολογίου ασφαλίστρων αυτοκινήτου και τους ενιαίους γενικούς όρους ασφαλιστηρίων αστική ευθύνης αυτοκινήτων, όπως καθορίστηκαν με την Κ4/585/8-4-1978 απόφαση του Υπουργείου Εμπορίου, καθώς και τις οικείες καθορισθείσες εξαιρέσεις τους, ενώ, μεταξύ των όρων, συμφωνήθηκε όπως εξαιρούνται της ασφαλιστικής κάλυψης οι προξενούμενες σε τρίτους ζημίες, όταν το ασφαλισμένο όχημα οδηγείται από οδηγό τελούντα υπό την επίδραση οινοπνεύματος κατά την έννοια του άρθρου 42 ΚΟΚ.
Δείτε το Youtube κανάλι μας με free εγγραφή, ακολουθήστε μας στο Google news
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, δεν αποτελεί στοιχείο της βάσης της εξ’ αναγωγής αγωγής του ασφαλιστή το οποίο, τεκμαίρεται, κατ’ αρχήν, ότι υπάρχει, το στοιχείο της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράβασης του όρου της απαλλαγής του ασφαλιστή και της πρόκλησης του τροχαίου ατυχήματος. Κατά συνέπεια, ο ιδιοκτήτης ασφαλισμένος ή ο λήπτης της ασφάλισης, πρέπει, κατ’ ένσταση να επικαλεσθεί και να αποδείξει την έλλειψη αιτιώδους συνάφειας (ή) και την έλλειψη υπαιτιότητας, ώστε να μην τελεσφορήσει η εναντίον του αναγωγή του ασφαλιστή.
Εν προκειμένω, όμως, το δικαστήριο διαπίστωσε πως στο δικόγραφο της αγωγής ουδόλως προσδιορίζεται με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι οι επίδικες παραβάσεις και, ακολούθως, η πρόκληση της ένδικης σύγκρουσης και του δυστυχήματος, οφείλονται στη μέθη του πρώτου εναγόμενου, ως αποτελούσα το αποκλειστικό ή τουλάχιστον κυρίαρχο αίτιο του ατυχήματος. Συνεπώς, δεν δύναται να συναχθεί με βεβαιότητα ότι η ένδικη εξ αναγωγής αξίωση εδράζεται στην τεκμαιρόμενη αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της παράβασης του επί θέματι λόγου εξαίρεσης (μέθη) και της επέλευσης της ασφαλιστικής περίπτωσης (τροχαίο ατύχημα) και όχι σε μια οδηγική συμπεριφορά που συγκεντρώνει τα οικεία στοιχεία και τα χαρακτηριστικά, με τα οποία σκιαγραφείται ένας αμελής τρόπος οδήγησης, τελών σε αιτιώδη συνάφεια με την οικεία θανατηφόρα σύγκρουση οχημάτων.
Περαιτέρω, το δικαστήριο επεσήμανε ότι οι η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία με τις παραδοχές της επιχειρεί να προβεί σε αναδρομικό υπολογισμό της συγκέντρωσης οινοπνεύματος στον οργανισμό του πρώτου εναγόμενου κατά το χρόνο του ατυχήματος, χωρίς, εντούτοις, να επικαλείται τον χρόνο που ο πρώτος εναγόμενος έπαυσε να πίνει ή το χρόνο έναρξης του μεταβολισμού της αιθανόλης από τον οργανισμό του τελευταίου, ούτε (οποιαδήποτε) συγκεκριμένη μεταβολισθείσα ποσότητα οινοπνεύματος από το σώμα του εν λόγω οδηγού μεταξύ του χρόνου του ατυχήματος και της προς εξέτασή του αιμοληψίας.
Προς υποστήριξη των παραδοχών της, η ασφαλιστική εταιρεία επικαλείται έκθεση χημικού, το δικαστήριο ωστόσο έκρινε πως σε αυτήν δεν έχει συμπεριληφθεί σαφώς εξατομικευμένο, ήτοι, σε αναφορά με τον πρώτο εναγόμενο, προσδιορισμό των παραγόντων που επηρέασαν την ταχύτητα μεταβολισμού της αιθανόλης στο αίμα εκείνου, ούτε οποιοδήποτε προς τούτο αριθμητικό τύπο υπολογισμού του συμπεράσματος της, αρκούμενη στην παράθεση από τη βιβλιογραφία, την οποία επίσης ουδόλως προσδιορίζει, ενός συντελεστή ελάττωσης του οινοπνεύματος στους άνδρες. Συνεπώς, ουδόλως υποδηλώνεται με σαφήνεια ότι ο οδηγός τελούσε, κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος και σύμφωνα με τη ρύθμιση του Νόμου (άρθρο 42 παρ. 1 ΚΟΚ), υπό την επίδραση οινοπνεύματος
Πηγή lawspot.gr
