Εάν δεν έγινε νομότυπα ή δεν έγινε καθόλου η γνωστοποίηση της λύσης της σύμβασης από τον ασφαλιστή στο Κέντρο Πληροφοριών (άρθ. 27β Ν. 489/1976) και δεν παρήλθαν 16 ημέρες από την γνωστοποίηση της λύσης, ο ασφαλιστής εξακολουθεί να ευθύνεται από το νόμο έναντι του ζημιωθέντος τρίτου, παρά τη λύση της ασφαλιστικής σύμβασης μεταξύ αυτού και του ασφαλισμένου της σχέσεις.
Μια αρκετά ενδιαφέρουσα απόφαση του Αρείου Πάγου δημοσιεύει η Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου
"Κατά Παντός Κινδυνου" Tips στο youtube για ασφάλιση και ασφάλειες
Δείτε τι αναφέρει στην νομική της διάσταση
Αναιρετική Διαδικασία – Γνωστοποίηση Λύσης – Λήξης Ασφαλιστικής Σύμβασης – Προϋποθέσεις
1.Αναιρετική Διαδικασία (άρθρ. 559 αριθ.1 ΚΠολΔ)
2.Γνωστοποίηση Λύσης – Λήξης Ασφαλιστικής Σύμβασης – Προϋποθέσεις
Δεν μπορεί να αντιταχθεί κατά του ζημιωθέντος τρίτου (άρθ. 11α ΠΔ 237/1986 που κωδικοποίησε το Ν. 489/1976 και το οποίο προστέθηκε με το άρθ. 9 του Ν. 3557/2007 και πριν αυτό αντικατασταθεί με το άρθ. 169 παρ.15 Ν. 4261/2014).
Γνωστοποίηση Λύσης – Λήξης Ασφαλιστικής Σύμβασης
Εάν δεν έγινε νομότυπα ή δεν έγινε καθόλου η γνωστοποίηση της λύσης της σύμβασης από τον ασφαλιστή στο Κέντρο Πληροφοριών (άρθ. 27β Ν. 489/1976) και δεν παρήλθαν 16 ημέρες από την γνωστοποίηση της λύσης,ο ασφαλιστής εξακολουθεί να ευθύνεται από το νόμο έναντι του ζημιωθέντος τρίτου, παρά τη λύση της ασφαλιστικής σύμβασης μεταξύ αυτού και του ασφαλισμένου της σχέσεις.
Αρμόδια Κατά Νόμο Υπηρεσία για τις Γνωστοποιήσεις του άρθρου 11α ΠΔ 237/1986 από 1/12/2010 είναι το Κέντρο Πληροφοριών και όχι η ΥΣΑΕ
Το Κέντρο Πληροφοριών αποτελεί από 1/12/2010 Υπηρεσιακή Μονάδα του Επικουρικού Κεφαλαίου (άρθρ. 1 Ν 3867/2010 και 278 Ν. 4364/2016 που αντικατέστησε εκ νέου το άρθρο 27β παρ.1 του κωδικοποιημένου Ν. 489/1976)
Δεκτός ο λόγος αναίρεσης του αναιρεσείοντος – ενάγοντος ζημιωθέντος τρίτου
Εν προκειμένω, με τον μοναδικό λόγο αναίρεσης του αναιρεσείοντα (αρθ. 559 αριθ. 1 εδ.α’ ΚΠολΔ) πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση του Εφετείου, διότι παραβίασε ευθέως, με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή, την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 11α του Π.Δ. 237/1986 (με το οποίο είχε κωδικοποιηθεί ο Ν. 489/1976, όπως προστέθηκε με το άρθρο 9 του Ν. 3557/2007), καθόσον δέχθηκε ότι η λύση της επίμαχης ασφαλιστικής σύμβασης, η οποία είχε επέλθει κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης κατά το χρόνο του ατυχήματος (2/5/2011) με αντισυμφωνία μεταξύ ασφαλιστή και ασφαλισμένου, αντιτάσσεται και έναντι του αναιρεσείοντος – τρίτου, χωρίς όμως να δέχεται ότι η λύση αυτή γνωστοποιήθηκε στο Κέντρο Πληροφοριών και παρήλθαν δεκαέξι (16) ημέρες από τη γνωστοποίηση αυτή, όπως απαιτεί η διάταξη αυτή. Ειδικότερα, το Εφετείο δέχθηκε ότι η αναιρεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία δεν νομιμοποιείται παθητικά ως προς την ένδικη αγωγή και τις ασκούμενες αξιώσεις του ενάγοντος- αναιρεσείοντος, για το λόγο ότι, κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος (2/5/2011), δεν υπήρχε ενεργή και ισχυρή ασφαλιστική σύμβαση, επειδή είχε λυθεί από τις 27/2/2011, η μεταξύ αυτής και του ασφαλισμένου της σύμβαση ασφάλισης, με αντισυμφωνία μεταξύ των συμβαλλομένων αυτών μερών, παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή την άνω ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 11α παρ. 1 του Π.Δ. 237/1986, όπως προστέθηκε με το άρθρο 9 του Ν. 3557/2007 και ίσχυε κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος, υπό την έννοια ότι αρκέστηκε σε λιγότερα στοιχεία από όσα απαιτεί η ανωτέρω διάταξη προκειμένου να ισχύει η, κατά τον ως άνω τρόπο, λύση της ασφαλιστικής σύμβασης έναντι τρίτων, δεδομένου ότι σύμφωνα με τα αναφερθέντα παραπάνω στην νομική σκέψη, για την ισχύ της λύσης της σύμβασης ασφάλισης έναντι τρίτων, ήτοι για να μπορέσει ο ασφαλιστής να επικαλεσθεί έναντι των ζημιωθέντων τρίτων, την επελθούσα, με αντισυμφωνία μεταξύ αυτού και του ασφαλισμένου, λύση της ασφαλιστικής σύμβασης, απαιτούνται: α) γνωστοποίηση της λύσης από τον ασφαλιστή στο προβλεπόμενο από το άρθρο 27β’ του Ν. 489/1976 Κέντρο Πληροφοριών και β) παρέλευση δεκαέξι (16) ημερών από τη γνωστοποίηση αυτή στο Κέντρο Πληροφοριών. Αν δε η γνωστοποίηση δεν γίνει νομότυπα ή δε γίνει καθόλου, τότε ο ασφαλιστής, παρά τη λύση της σύμβασης ασφάλισης στις μεταξύ αυτού και του ασφαλισμένου σχέσεις, εξακολουθεί κατά το νόμο να ευθύνεται έναντι των ζημιωθέντων τρίτων, και στην ένδικη περίπτωση έναντι του ενάγοντος – αναιρεσείοντος.
Κρίνοντας έτσι, το Εφετείο ότι η μεταξύ της αναιρεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας και του ασφαλισμένου της λύση της σύμβασης ασφάλισης, αντιτάσσεται και αναπτύσσει ενέργεια και έναντι του τρίτου παθόντος- αναιρεσείοντος, χωρίς όμως να έχει δεχθεί ότι πληρούνται οι παραπάνω κατά νόμο προϋποθέσεις, ήτοι ότι έλαβε χώρα η ανωτέρω απαιτούμενη από την ως άνω διάταξη γνωστοποίηση της λύσης της σύμβασης στο Κέντρο Πληροφοριών και η παρέλευση δεκαέξι (16) ημερών από τη γνωστοποίηση αυτή, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την ανωτέρω ουσιαστικού δικαίου διάταξη. Εξάλλου, η παραδοχή της προσβαλλόμενης απόφασης ότι η αναιρεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία γνωστοποίησε την πρόσθετη πράξη λύσης – ακύρωσης της ασφαλιστικής σύμβασης στις 16/3/2011 στην Υπηρεσία Στατιστικής Ασφαλιστικών Εταιρειών (Υ.Σ.Α.Ε.), δεν πληροί και δεν καλύπτει την κατά τα ανωτέρω απαιτούμενη από το νόμο γνωστοποίηση, καθόσον κατά τον αναφερόμενο χρόνο γνωστοποίησης της ακύρωσης – λύσης της σύμβασης ασφάλισης (16-03-2011) αρμόδια κατά το νόμο Υπηρεσία για να γίνονται σε αυτή οι γνωστοποιήσεις του άρθρου 11α του Π.Δ. 237/1986, ήταν το Κέντρο Πληροφοριών, το οποίο ήδη από την 1-12-2010 αποτελούσε υπηρεσιακή μονάδα του Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία »Επικουρικό Κεφάλαιο Ασφάλισης Ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων« και όχι η Υπηρεσία Στατιστικής Ασφαλιστικών Εταιρειών (Υ.Σ.Α.Ε.), η οποία δεν είχε τότε τέτοια κατά νόμο αρμοδιότητα.
Δεκτός ο εκ του άρθρ.559 αριθ. 1 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης
