Δίχασε φαίνεται την ασφαλιστική αγορά το περίφημο άρθρο 23 στον κλιματικό νόμο για υποχρεωτική ασφάλιση νέων κτιρίων σε ζώνες υψηλής τρωτότητας.
Μια ρύθμιση που τελικά αποσύρθηκε μετά τις βολές ασφαλιστών και άλλων για το εφικτό η μη της εφαρμογής της …αφού οι λεπτομέρειες θα καθορίζονταν με ΚΥΑ και σε εφαρμογή μετά το 2025.
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ήταν σοφή η αντίδραση των ασφαλιστών;
Η κοινή λογική με τα σημερινά δεδομένα της ασφαλιστικής αγοράς λέει ναι.
Υπάρχουν και αυτοί που λένε …ήταν μια αρχή ας έμεινε ως ρύθμιση και μετά με παρεμβάσεις μπορούσε να γενικευθεί.
Οι υποστηρικτές της δεύτερης άποψης ας έχουν υπόψη ότι τα ακίνητα είναι και θα είναι το φιλέτο των κρατικών εσόδων!
Όσα και αν λένε οι πολιτικοί φορείς είτε είναι “αρνητές” της γενικής χρησιμότητας της ιδιωτικής ασφάλισης είτε υπερθεματίζουν του ρόλου του θεσμού τάζοντας “λαγούς με πετραχήλια” στους ασφαλιστές, χωρίς όμως να τα υλοποιούν με προφάσεις και προσχήματα…το θέμα της γενίκευσης στην ασφάλιση ακινήτων με τα τωρινά δεδομένα είναι δύσκολο με οποιαδήποτε κυβέρνηση!
Οπότε, ο κλάδος των ασφαλιστών δεν έχει παρά να βάλει στο πλάνο των προτάσεων και διεκδικήσεων την κινητροδότηση με πολλούς και διάφορους τρόπους για την ασφάλιση των ακινήτων.
Αν υπάρχει πολιτική βούληση μπορεί να υλοποιηθούν και πριν το 2025, που προέβλεπε το επίμαχο άρθρο νόμου και με θολό το τοπίο των επιμέρους ρυθμίσεων.
