Απόφαση του Αρείου Πάγου απέρριψε σε μία ακόμη υπόθεση τροχαίου ατυχήματος, με θανατηφόρο κατάληξη, το λόγο αναίρεσης περί παραβίασης της αναλογικότητας στην αποζημίωση των συγγενών του θύματος για ψυχική οδύνη ( 440.000 ευρώ) .
Την σχετική απόφαση, στη νομική της διάσταση, δημοσιεύει η ηλεκτρονική έκδοση της ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ και συγκεκριμένα:
"Κατά Παντός Κινδυνου" Tips στο youtube για ασφάλιση και ασφάλειες
Το Μονομελές Εφετείο Αθηνών με την προσβαλλόμενη απόφαση του επιδίκασε ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης για το θάνατο της ηλικίας 57 ετών συγγενούς των εναγόντων: 100.000 ευρώ στο σύζυγο, ανά 100.000 ευρώ στις δύο θυγατέρες (σύνολο 200.000 ευρώ) 70.000 ευρώ, στη μητέρα,60.000 ευρώ στην αδελφή 10.000 ευρώ στην πεθερά
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, επικυρώνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση του Εφετείου Αθηνών 514/2018 (βλ. ΕΣυγκΔ 2023/434), έκρινε ότι το Εφετείο επιδικάζοντας για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους συγγενείς της θανούσας, ηλικίας 57 ετών: α) 100.000 ευρώ στο σύζυγο, β) ανά 100.000 ευρώ στις δύο θυγατέρες (σύνολο 200.000 ευρώ), γ) 70.000 ευρώ στη μητέρα, δ) 60.000 ευρώ στην αδελφή, και ε) 10.000 ευρώ στην πεθερά , δεν παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας ούτε υπερέβη τα όρια της διακριτική του ευχέρειας, δεδομένου ότι τα ποσά αυτά κατά την κοινή πείρα και λογική, τη δικαστηριακή πρακτική και τη συνείδηση και το δίκαιο, δεν υπερτερούν και μάλιστα καταφανώς, εκείνων που συνήθως επιδικάζονται σε παρόμοιες περιπτώσεις χρηματικής ικανοποίησης.
Απορριπτέος ο εκ του άρθρου 559 αριθ. 1 και 19 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας.
Παράσυρση Πεζής
Αναιρετική Διαδικασία κατ’ αρθρ. 559 αρ. 19 – ΚΠολΔ Ανυπαίτια η Πεζή που είχε διασχίσει το μέσον της Οδού και έφθασε στη Διαχωριστική Γραμμή Υπερβολική Ταχύτητα του ΙΧΕ – Κίνηση Ιππαστί στη Διαχωριστική Γραμμή
Το Εφετείο διέλαβε πλήρη αιτιολογία, τόσο ως προς την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου για την πρόκληση του ένδικου τροχαίου ατυχήματος, όσο και ως προς την έλλειψη οιασδήποτε υπαιτιότητας της θανούσης πεζής. Με την απόφασή του το Εφετείο διέλαβε με σαφήνεια και πληρότητα τα συγκροτούντα την έννοια της αμελείας περιστατικά, που επέδειξε ο οδηγός του Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, και τα οποία βρίσκονται σε αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν αποτέλεσμα και δη ότι αυτός δεν επέδειξε την επιμέλεια και προσοχή, που όφειλε από τις περιστάσεις ως μέσος συνετός οδηγός και, συγκεκριμένα, γιατί, αν και εκινείτο σε δρόμο με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, με όριο ταχύτητας 90 χ.ω., εισερχόμενος σε επικίνδυνη δεξιά στροφή, για την οποία υπήρχε προειδοποιητική πινακίδα, το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό συνεπεία βροχής και, λόγω της ώρας, υπήρχε μόνο τεχνητός φωτισμός, εν τούτοις, ανέπτυξε υπερβολική για τις ανωτέρω περιστάσεις ταχύτητα, άνω των 100 χ.ω. και εκινείτο στο κέντρο της οδού, με αποτέλεσμα να μην εντοπίσει εγκαίρως την κινούμενη καθέτως επί του οδοστρώματος πεζή, από αριστερά προς τα δεξιά σε σχέση με την πορεία του, να την παρασύρει στο κέντρο περίπου του οδοστρώματος και να εκσφενδονίσει το σώμα της σε ικανή απόσταση 70 μέτρων, χωρίς να προλάβει να ασκήσει έγκαιρη πέδηση του οχήματος του ή επιτυχή αποφευκτικό ελιγμό.
Επομένως, δεν ιδρύεται η αναιρετική πλημμέλεια της ελλείψεως νομίμου βάσεως εκ του άρθρου 559 αριθμ. 19 του Κ.Πολ.Δ. και ο σχετικός λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος και ως απαράδεκτος.
Απόφ. ΑΠ 1673/2023 (Δ’ Πολιτικό Τμήμα)
